โรคในพริก EP4

โรคใบจุดแบคทีเรีย (Bacterial leaf spot)

ด้านหน้าใบและหลังใบเกิดจุดฉ่ำเล็กๆมีลักษณะกลม ลักษณะจุดฉ่ำน้ำจะสังเกตเห็นได้ที่ด้านหลังใบมากกว่าด้านหน้าใบ เมื่อโรคพัฒนามากขึ้นแผลขยายขนาดออกไป มีลักษณะไม่แน่นอน เนื้อใบตรงกลางแผลเปลี่ยนเป็นสีขาวหรือสีน้ำตาลอ่อน

บรพริกบางสายพันธุ์ แผลที่เกิดขึ้นมีรูปร่างไม่แน่นอน แต่เนื้อใบรอบแผลเป็นสีเหลือง เมื่อโรครุนแรงมากขึ้นใบจะเป็นสีเหลือง และร่วงไปในที่สุด 

โรคนี้มักเกิดที่ใบ ส่วนกลางๆต้น โดยมี เชื้อแบคทีเรีย Xanthomonas vesicatoria (ex Doidge) Vauterin et al. เป็นเชื้อสาเหตุ

โรคใบจุดจากเชื้อแบคทีเรียนี้จะระบาดมากเมื่ออกาศร้อนชื้น โดยเฉพาะในฤดูฝน หรือในแหล่งที่อากาศร้อนและให้น้ำแบบพ่นฝอย

แนวทางการป้องกันกำจัดโรค

1.การเตรียมแปลงด้วยการไถดินตากแดดแรงๆ ประมาณ 3-5 วัน
2.ในแปลงที่พบการระบาดควรอบดินฆ่าเชื้อด้วย ยูเรีย อัตรา 80 กิโลกรัม และปูนขาว อัตรา 800 กิโลกรัม ต่อ พื้นที่ 1 ไร่ โดยอบทิ้งไว้ 2-3 สัปดาห์ก่อนปลูกพืช
3.การแช่เมล็ดพันธุ์ในน้ำอุ่น ที่อุณหภูมิ 52-55 องศาเซลเชียส นาน 30 นาทีจะช่วยลดปริมาณแบคทีเรียที่ติดมากับเมล็ดลงได้

การจัดการ

1.เมื่อหมดฤดู กำจัดเศษซากพืชที่เป็นโรคออกจากแปลงให้หมด 

2.เมื่อเริ่มพบการระบาดหยุดการให้น้ำแบบพ่นฝอย

3.พ่นสารป้องกันกำจัดโรคพืชในกลุ่มทองแดง

โรคใบหงิก ใบเหลือง (Pepper Yellow leaf Curl Virus,PYLCV,Tomato Yellow Leaf Curl Virus,TYLCV)

ถ้าเชื้อเข้าทำลายระยะต้นเล็กต้นพืชแคระแกร็น ใบพริกด่างเหลือง เนื้อใบส่วนมากเป็นสีเหลืองและมีจุดเขียวประปราย ผลมีรูปร่างผิดปกติบิดเบี้ยว

มีแมลงหวี่ขาวยาสูบเป็นพาหะโรคนี้ไม่สามารถถ่ายทอดได้าทางเมล็ด

การจัดการ

1.คลุกเมล็ดก่อนปลูกด้วยสารกำจัดแมลงปากดูด เช่น สารคาร์โบซัลแฟน หรือ อิมิดาคลอพริด

2.หมั่นตรวจแปลง ถอนต้นที่แสดงอาการโรคออกเผาทำลาย

3.พ่นด้วยสารกำจัดแมลงปากดูด ที่มีประสิทธิภาพ ต่อแมลงหวี่ขาว เช่น อิมิดาคลอพริด ฟิโปรนิล เฟนโพรพาทริน คาร์โบซัลแฟน ไซเปอร์เมทริน/โฟซาโลน หรือไบเฟนทริน เป็นต้น

ไซแอมคูมิกซ์ 1 kg  465-550	คูค่อน 1 L 515-550	ฟิโพลนิล 1 L 280-320	ทิมมินส์ 1 L  733-780